မတ္လပဌမပတ္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒါစရိယဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒါစရိယ ေရႊက်င္နိကာယကရတၱညဴမဟာနာယက ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အလံုတပ္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၾကြေရာက္လာ တာမို႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ကမၻာေအးကုန္းေျမ အပရေဂါယာနေက်ာင္းေဆာင္ကို သြား ေရာက္ဖူးျမင္ရွိခိုးကန္ေတာ့ကာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဆီကေန ၾသ၀ါဒခံယူခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ သက္ေတာ္ကိုးဆယ္နားကပ္ေနေပမယ့္ မွတ္ဥာဏ္ေတြကေတာ့ မိမိတုိ႔လို ငယ္ရြယ္သူေတြထက္ အပံုႀကီးသာ ပါတယ္။ ပါဠိသဒၵါက်မ္းေတြကို သက္ေတာ္ကိုးဆယ္နားကပ္ေနသည့္တုိင္ေအာင္ ၾကည့္ရႈ႕ေလ့လာေနဆဲျဖစ္သ လို ၀ိနည္းအဆံုးအျဖတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း အေရးတယူရွိေလာက္သည့္ အျခားဆရာေတာ္ႀကီးေတြ နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါတုိင္းလည္း ႏွီးေႏွာဖလွယ္ေနဆဲပါ။
ပိဋကသံုးပံု ပါဠိေတာ္အ႒ကထာ ဋီကာက်မ္းစံု အစမွအဆံုး တုိင္ေအာင္ သံုးေခါက္ထက္မနည္း ဖတ္ရႈ႕ေလ့လာၿပီးသားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္သီလဘက္ကဆုိရင္ လည္း ခင္မြန္သံုးဂုိဏ္းခ်ဳပ္အႏြယ္အဆက္မွ ဆင္းသက္လာတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးပီပီ အင္မတန္၀ိနည္းေတာ္ကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ က်င့္သံုးလိုက္နာေတာ္မူပါတယ္။
ရဟန္းတစ္၀ါအရမွာ ``ဒီကိုယ္ေတာ္ေလးက သာသနာအ တြက္ အားကိုးအားထားျပဳႏုိင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းအရွိတယ္´´လို႔ ဒသမေျမာက္ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက မွတ္ခ်က္စကား ေျပာၾကားျခင္းကို ခံခဲ့ရသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အိပ္ခန္းထဲ၀င္ေရာက္ အနားယူတဲ့အခါမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုျပဳစုဖုိ႔ရန္ လိုက္ပါလာတဲ့ ဒကၡိဏာရံုဘုန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔အတူ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္းကေန လက္ရွိျဖစ္ေနပ်က္ေနတဲ့ ဘာသာေရးသာသ နာေရးမွသည္ အျခားေသာအေၾကာင္းအရာတုိ႔ကိုပါ တစ္နာရီပါးေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးျဖစ္ပါတယ္။
ညေနေစာင္း ေရာက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ကန္ေတာ့ၿပီး အခန္းထဲကအထြက္မွာ ``ဦးဇင္း ပါစိတ်ာဒိအ႒ကထာ စာမ်က္ႏွာ၁၈၁က ေန စဖတ္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါဦး´´လို႔ တုိက္တြန္းစကားေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
ဒကၡိဏာရံုဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ က်မ္းညႊန္းကို ဖတ္ရႈ႕ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ မျဖစ္မေန သိမွတ္ထားရမယ့္ အရာေတြ ျဖစ္ေနတာကို သိရွိလိုက္ရပါတယ္။
အင္မတန္မွကို သိမွတ္ဖြယ္ရာေကာင္းတာမုိ႔ နားလည္လြယ္မယ့္ အရပ္သံုး စကားနဲ႔ မူလအဓိပၸါယ္မပ်က္ ေျပာျပေပးပါ့မယ္။
ဘိကၡဳလို႔ေခၚတဲ့ ရဟန္းေယာက်ာၤးျဖစ္ေစ ဘိကၡဳနီလို႔ေခၚတဲ့ ရဟန္းမိန္းမျဖစ္ေစ မိမိေနထိုင္တဲ့ေက်ာင္းကို အေႏွာက္အယွက္ျပဳေနေသာ ေက်ာင္းပိုင္သစ္ပင္စသည္တုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးေနေသာ ေက်ာင္းပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူလုယက္ေသာ သူခုိးဓားျပလူရမ္းကားမ်ားကို တရားမစြဲေကာင္းပါဘူး။
သူခုိးကို ဖမ္းယူျခင္းငွါ အခြင့္အာဏာ ရွိေသာ ရဲစေသာ ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားကိုလည္း နာမည္ႏွင့္တကြ အတိအက်မတုိင္ေကာင္းပါဘူး။ ခုိးေနတာ ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့အခါမွာလည္းပဲ သူခုိးသူခိုးစသျဖင့္ မေအာ္ေကာင္းပါဘူး။
``မိမိတုိ႔ေက်ာင္း ကို သူခိုးဓားျပလူရမ္းကားတုိ႔ ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီး ခိုးယူေနပါတယ္။ ေနာင္ အခါမွာ ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီး ခိုးယူမခံရေအာင္ အေစာင့္အေရွာက္ေပးပါ။
ေက်ာင္းကမည္သည့္ ပစၥည္းေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ျပန္လည္ရရွိ ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးပါ´´လုိ႔သာ ရဲစေသာ ဆုိင္ရာအာဏာရွိသူမ်ားကို ေျပာဆုိေကာင္းပါတယ္။
နာမည္တပ္ၿပီး အတိအက် မတုိင္တန္းေကာင္းပါဘူး။ တရားလည္း မစြဲဆုိေကာင္းပါဘူး။ မိမိစကားနားေထာင္တဲ့ ရဲစေသာ ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားကိုေတာ့ ``မိမိေက်ာင္းက မည္သည့္ပစၥည္းကို၉သူ႔ကိုေတာ့ ဒဏ္မတပ္ပါနဲ႔´´လိ႔ု ေျပာဆိုေကာင္းပါတယ္။
အကယ္၍ နာမည္တပ္ၿပီး တုိင္းတန္းလိုက္လို႔ ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားက သူခိုးဓားျပလူရမ္းကားတို႔ကို ဒဏ္ေငြ ခ်မွတ္ခဲ့ရင္ အဲဒီဒဏ္ေငြကို တိုင္းတန္းသူက သူခိုးစေသာသူရဲ႕အစား ေပးေဆာင္ရပါမယ္။ မေပးေဆာင္ပါပဲနဲ႔ ``သင့္ကိုဒဏ္ေငြတပ္တာ ငါ့ကိုတပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ သင့္ကိုယ္စား ငါကမေပးႏုိင္ဘူး´´လို႔ ေျပာ ဆုိလိုက္တာ နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အဆိုပါရဟန္းေယာက်ာ္း ရဟန္းမိန္းမဟာ ရဟန္းဘ၀ကုိ ဆံုးရံႈးေစတဲ့ ပါရာဇိအာပါတ္သင့္ပါ တယ္။ ဒဏ္ေငြက ငါးပဲမွ်ေသာ ဒဏ္ေငြေလးဆုိရင္ေတာင္မွ ပါရာဇိကအာပါတ္သင့္ပါတယ္။
နာမည္တပ္ၿပီး မတုိင္တန္းပါပဲ ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားက သူတုိ႔ဘာသာစံုစမ္းဖမ္းဆီးၿပီး ဒဏ္ေငြခ်မွတ္ရင္ေတာ့ ပါရာဇိကအာ ပါတ္မသင့္ပါဘူး။ ရဟန္းေယာက်ာ္းျဖစ္ေစ ရဟန္းမိန္းမျဖစ္ မိမိကမွန္ေနရင္ေတာင္မွ လူပုဂၢိဳလ္စသည္တုိ႔ကို တရားမစြဲဆုိေကာင္းပါဘူး။ နာမည္တပ္ၿပီး မတုိင္တန္းေကာင္းပါဘူး။
ရဟန္းေယာက်ာၤးျဖစ္ေစ ရဟန္းမိန္းမျဖစ္ေစ မမွန္မကန္လုပ္ႀကံၿပီး လူပုဂၢိဳလ္စသည္တုိ႔ကို တရား မစြဲေကာင္းပါ ဘူး။
တရားစြဲလို႔ တရားသူႀကီးက အမႈကိုလက္ခံလုိက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဒုကၠဋ္အာပါတ္ ထုလႅစၥည္းအာပါတ္ သံဃာဒိေသသ္အာပါတ္စသျဖင့္ ဆုိင္ရာအာပါတ္တုိ႔ သင့္ေရာက္ပါတယ္။ တရားရံုးကို သြားေရာက္တဲ့ ေျခ လွမ္း တုိင္း ေျခတစ္လွ်င္ ဒုကၠဋ္အာပါတ္တစ္ခ်က္ သင့္ေရာက္ပါတယ္။ တရားအႏုိင္ရရွိခဲ့ရင္ ရဟန္းဘ၀ကို ဆံုးရံႈးေစ တဲ့ ပါရာဇိအာပါတ္အထိ သင့္ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရေသာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကိုယ့္ဘက္က မွန္သည္ျဖစ္ေစ မွားသည္ျဖစ္ေစ လူပုဂၢိဳလ္ စေသာသူတုိ႔ကို လံုး၀လံုး၀ တရားမစြဲဆိုေကာင္းပါဘူး။
နာမည္နဲ႔တ ကြ အတိအက် မတိုင္တန္းေကာင္းပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္နဲ႔ တရားဥပေဒဆုိတာ လားလားမွ် မအပ္စပ္ပါဘူး။ တရားဥပေဒနဲ႔ ရဟန္းနဲ႔ဆုိတာက မိုးနဲ႔ေျမလိုပါပဲ။ နီးတယ္ထင္ရေပမယ့္ အရမ္းေ၀းကြာလြန္းပါ တယ္။
ပါစိတ်ာဒိအ႒ကထာကို ဖတ္ၿပီးေနာက္မွာ လက္ရွိသာသနာေရး ဘာသာေရး ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနတုိ႔ကို ဆက္ စပ္စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္သံုးခုကို သြားသတိရမိပါတယ္။
တစ္ခုက မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါ။ တစ္ခုကေတာ့ ဘုရားမပြင့္ခင္က အျဖစ္ အပ်က္ပါ။ တစ္ခုကေတာ့ ဟိေတာပေဒသနီတိက်မ္း လာ အျဖစ္အပ်က္ပါ။
မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး လက္ထက္တုန္းက ရွမ္းကေလးကၽြန္းဆရာေတာ္က ရဟန္းသာမေဏမ်ား က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္လ်က္ ၿမိဳ႕တြင္းရြာတြင္း ဖိနပ္စီးထီးေဆာင္းသြားရင္ အလဇၨီဒုႆီလ-အက်င့္ပ်က္ အရွက္မရွိေသာ ရဟန္းသာမေဏလို႔ သတ္မွတ္ကာ ဒကာဒကာမမ်ားက ဆြမ္းသကၤန္း ေက်ာင္းေဆး ဟူေသာ ပစၥည္းေလးပါး မလႈဳဒါန္းၾကဖို႔ရန္ ၀ိနည္းျဖတ္ထံုးေရးၿပီး မင္းတုန္းမင္းႀကီးဆီကို ဆက္သြင္းပါတယ္။
မင္းတုန္းမင္းႀကီးကလည္း ရွမ္းကလးကၽြန္းဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိတာမုိ႔ ဆက္သြင္းလာတဲ့ ၀ိနည္းျဖတ္ထံုးကို သုဓမၼာဆရာေတာ္ တုိ႔ကုိ ျပသတုိင္ပင္ အတည္ျပဳခ်က္ရယူၿပီး တရားဥပေဒအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းကာ ႏုိင္ငံအ၀န္းကို ေၾကျငာ ခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
၀ိနည္းေတာ္အရ က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ပါလ်က္ ၿမိဳ႕တြင္းရြာတြင္း၌ ရဟန္းသာမေဏမ်ား ဖိနပ္စီး ထီးေဆာင္း ရင္ ရဟန္းဆုိရင္ ဒုကၠဋ္အာပါတ္သင့္ၿပီး ရွင္သာမေဏကိုရင္ဆုိရင္ ဒဏ္သင့္ပါတယ္။ ရဟန္းက ေဒသနာၾကား ၿပီး ကိုရင္က သဲဒဏ္ေရဒဏ္ကို ခံယူလိုက္ရင္ အျပစ္ေက်ပါတယ္။
သဲဒဏ္ေရဒဏ္ဆုိတာက ဒဏ္ထုိက္တဲ့ ကိုရင္ကို ဆုိင္ရာတာ၀န္ရွိ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေရဘယ္ႏွစ္ေခါက္ ထမ္းရမယ္။ သဲဘယ္ႏွစ္ေခါက္ထမ္းရမယ္ဆုိ လို႔ အျပစ္ေပးျခင္းကို ဆုိလိုတာပါ။ အာပါတ္ခုႏွစ္မ်ိဳးထဲမွာ အေသးဆံုးအာပါတ္ကေလးကို ဇာခ်ဲ႕ၿပီး ျပစ္ဒဏ္အ ႀကီးႀကီး ခ်မွတ္ျခင္းဟာ ေသြးရိုးသားရိုး ကိစ ၥမ ဟုတ္ဘူးလို႔ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ယူဆပါတယ္။
ရွမ္းက ေလးကၽြန္းဆရာေတာ္က ကသည္းလူမ်ိဳးျဖစ္တာမုိ႔ ဘာသာဘာ၀အရ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ခံႏုိင္ရည္ရွိေပမယ့္ အ ျခားမ်ိဳးႏြယ္စုမွ ေမြးဖြားလာၾကတဲ့ ရဟန္းသာမေဏမ်ားက ခံႏုိင္ရည္ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဟာ ဘုရားရွင္ေခတ္က အိႏၵိယလို ရာသီဥတုမညီမွ်ပါဘူး။ အကယ္၍ ဖိနပ္မစီး ထီးမေဆာင္းရလွ်င္ ရဟန္းသာမ ေဏမ်ား မက်န္းမမာျဖစ္ကာ အက်ိဳးထက္ အျပစ္က ပိုမ်ားဖြယ္ရာရွိတယ္ လို႔ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ယူဆပါ တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ရွမ္းကေလးကၽြန္းဆရာေတာ္ကို ၀ိနည္းနဲ႔ပတ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ကာ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးဖို႔ စာခ်ိဳးၿပီး စိန္ေခၚလိုက္ပါတယ္။
မႏၱေလးေတာင္ေပၚမွာ နန္းေတာ္ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး လက္ညိႈးထိုးေနတဲ့ ဗ်ာဒိတ္ေပးရပ္ေတာ္မူ ဆင္းတုေတာ္ ႀကီးတစ္ဆူရွိပါတယ္။ အဲဒီဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ လက္ညိႈးမွာ ``ဟိုဘက္ၿခံကႏြားႀကီး သာသနာေရးကိစၥ နားမလည္ ပဲ ၀င္မရႈပ္နဲ႔။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန´´လို႔ ေရးသားထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္တစ္ခုကို ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ခ်ိတ္ဆြဲထား လိုက္ပါတယ္။
ဘာသာေရး သာသနာေရးကိစၥကို ေျခေျချမစ္ျမစ္နားမလည္ပဲ ဘာသာေရး သာသနာေရးကိစၥကို ဥပေဒျပ႒ာန္းတဲ့ မင္းတုန္းမင္းႀကီးကို ႏြားႀကီးသတ္မွတ္ေခၚဆုိလိုက္တဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက မင္းဥယ်ာဥ္ေစာင့္တစ္ဦးဟာ နကၡတ္ပြဲသဘင္က်င္းပရာ ၿမိဳ႕တြင္းဘက္ကေန ဂီတသံေတြကို ၾကားရတဲ့အခါမွာ နကၡတ္ပြဲသဘင္ကို သြားေရာက္ ေပ်ာ္ျမဴးလိုတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီမင္းဥယ်ာဥ္ႀကီး ထဲမွာ ေမ်ာက္ေတြအမ်ားႀကီးလည္း ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္ ဟာ ေမ်ာက္ အႀကီးအကဲကို ``အခ်င္းေမ်ာက္ႀကီး ဤဥယ်ာဥ္သည္ သင္တုိ႔အား ေက်းဇူးမ်ား၏။
သင္တုိ႔သည္ ဥယ်ာဥ္မွထြက္ရွိေသာ အသီး အပြင့္အရြက္တုိ႔ကုိ စားသံုးၾကရ၏။ ၿမိဳ႕တြင္း၌ နကၡတ္ပြဲသဘင္ က်င္းပေန၏။ ငါသည္ နကၡတ္ပြဲသဘင္သို႔ သြား ေရာက္ေပ်ာ္ျမဴးေခ်အ့ံ။ အၾကင္မွ်ေလာက္ ငါသည္မလာအံ့။ ထိုမွ်ေလာက္ ဥယ်ာဥ္အတြင္းရွိ သစ္ပင္ငယ္တုိ႔ကုိ ေရေလာင္းေပးျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္ကုန္အံ့ေလာ´´လို႔ ေမးျမန္းေျပာဆုိပါတယ္။
ေမ်ာက္ႀကီးကလည္း သစ္ပင္ငယ္ တုိ႔ကို ေရေလာင္းေပးမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ကတိေပးပါတယ္။ ဥယ်ဥ္ေစာင့္ဟာ အထပ္ထပ္အခါခါ မွာၾကား ေျပာဆုိၿပီးေတာ့ ေရေလာင္းဖို႔ရန္ သားေရအိတ္ သစ္သားပံုးတုိ႔ကို ေပးအပ္ၿပိး နကၡတ္ပြဲသဘင္သို႔ သြားေရာက္ ပါတယ္။
ေမ်ာက္ႀကီးဟာ ေနာက္လိုက္ျဖစ္ေသာ ေနာက္လိုက္ေမ်ာက္မ်ားနဲ႔ အတူတကြ သစ္ပင္ငယ္မ်ား ကို ေရေလာင္း ေန ရင္း နဲ႔ ``အို ေမ်ာက္တုိ႔ ေရမည္သည္ တန္ဖိုးရွိ၏။ အလြန္ရခဲ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္တုိ႔သည္ သစ္ပင္ငယ္တုိ႔ကုိ ႏႈတ္၍ ၾကည့္ၾကကုန္။
အျမစ္တုိေသာ အပင္တုိ႔ကုိ ေရအနည္းငယ္သာ ေလာင္း၍ အျမစ္ရွည္ေသာ အပင္တုိ႔ ကို ေရမ်ား စြာေလာင္းၾက ကုန္။´´လို႔ ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
ေမ်ာက္မ်ားကလည္း ေမ်ာက္ႀကီးေျပာတဲ့အတုိင္း ျပဳ လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဥယ်ာဥ္ထဲသို႔ ပညာရွိေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္က ၀င္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေမ်ာက္ေတြ ေရေလာင္းေန ပံုကို ျမင္လိုက္ ရတာေၾကာင့္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲလို႔ ေမးျမန္းတဲ့အခါ မွာ ေမ်ာက္ႀကီးက အေၾကာင္းစံုကို ရွင္းလင္းေျပာျပေပးပါတယ္။
ေမ်ာက္ႀကီးရဲ႕ ေျပာစကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ ပညာရွိက ``ပညာမရွိေသာသူသည္ အက်ိဳးစီးပြားကို ျပဳအံ့ဟူ၍ ႀကံစည္စဥ္းစားကာ အက်ိဳးစီးပြားကို ျပဳလုပ္ပါေသာ္လည္း အက်ဳိးစီးပြားမဲ့ကိုသာ ျပဳလုပ္မိေလ၏။
အက်ိဳးရွိျခင္း မရွိျခင္းကို ခြဲျခားသိျမင္ႏုိင္စြမ္းမရွိေသာသူသည္ ပစၥဳပၸန္တမလြန္ ႏွစ္တန္ေသာ အက်ိဳးစီးပြား ကို ျပဳလုပ္ပါေသာ္ လည္း ျပဳလုပ္ျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္ကုန္။
သစ္ပင္ငယ္တု႔ိအား ေရေလာင္းေနေသာ ေမ်ာက္တုိ႔သည္ အက်ိဳးစီးပြားကို ျပဳအံ့ဟူ၍ ႀကံစည္ကာ ျပဳလုပ္ ပါေသာ္လည္း အက်ိဳးမဲ့ကိုသာလွ်င္ ျပဳလုပ္မိေလ၏။
အက်ိဳးရွိျခင္း မရွိျခင္းကို ခြဲ ျခားသိျမင္ႏုိင္စြမ္းမရွိေသာသူသည္ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေအာင္ မျပဳ လုပ္ႏုိင္ၾကကုန္´´လိ႔ု ေျပာဆုိကာ ဥယ်ာဥ္ ထဲမွ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ကပူရပဋအမည္ရွိ ခ၀ါသည္တစ္ေယာက္ဟာ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္ေသာ ဇနီးမယားေလးနဲ႔ ညနက္ သည့္ တိုင္ေအာင္ ကလူက်ီစယ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အလစ္ေခ်ာင္းေနတဲ့ သူခိုး က အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ပါတယ္။ သူခိုး၀င္ေရာက္လာတာကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ခ၀ါသည္ရဲ႕ျမည္းက အနား မွာရွိတဲ့ ေခြးကို ``အေဆြ သင္၏တာ၀န္ျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အသံက်ယ္စြာေဟာင္ၿပီး သခင္ကို မႏႈိးသ နည္း´´လို႔ သတိေပးစကားေျပာၾကားပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ေခြးက ``အေဆြျမည္း ကၽြႏု္ပ္ကိစၥ၌ အသင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရန္မလို။ ေခြးအလုပ္ ကို ျမည္း၀င္ မရႈပ္ပါ နဲ႔။
သခင့္အိမ္ကို ကၽြႏု္ပ္ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့သည္မွာ အသင္အသိမဟုတ္ပါေလာ။ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္စြာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနပါလ်က္ သခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေက်းဇူးကိုမသိေပ။ ကၽြႏု္ပ္ကို ဂရုတစိုက္ အစာ ေကၽြးေမြးျခင္း မျပဳေပ။
အရွင္သခင္တုိ႔မည္သည္ တစ္ခုခုေသာ ေဘးရန္ဒုကၡကို ေတြ႔ႀကံဳျခင္းမရွိေသးသမွ် ကာ လပတ္ လံုး ေက်းကၽြန္ တုိ႔၏အေပၚ၌ ေလးစားျခင္းကင္းမဲ့ၾကသည္´´လိ႔ု ျပန္လည္ေျပာဆုိပါတယ္။
ျမည္းကလဲ ဒီလိုမျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္းစသျဖင့္ ေခြးနဲ႔ အေခ်အတင္ေျပာၾကားကာ ေျပာမရတဲ့အဆံုး ကိုယ္တုိင္ပဲ က်ယ္ ေလာင္စြာ ျမည္တြန္ၿပီး သခင္ကို ႏိုးပါတယ္။
ခ၀ါသည္ဟာ ျမည္သံေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးလာၿပီး အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္ လုပ္ရမလားဆုိၿပီး စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ျမည္းကို ရိုက္သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုးကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ့သူေတြဟာ အက်ိဳးစီးပြားမဲ့ ကို အက်ိဳးစီးပြားထင္ၿပီး ျပဳလုပ္တတ္ၾကသလို၊ ကိုယ့္က်ရာတာ၀န္မဟုတ္ေသာ အျခားသူရဲ႕တာ၀န္၊ ကိုယ့္အလုပ္ မဟုတ္ေသာ အျခားသူရဲ႕အလုပ္ကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္တဲ့ သူေတြဟာလည္း ေစတ နာေရွ႕ထား ၿပီး အက်ိဳးစီးပြား ကို ျပဳလုပ္ေပးတယ္ဆုိေပမယ့္ အက်ိဳးစီးပြားကို ျပဳလုပ္ေပးရာမေရာက္ပဲ အက်ဳိးမဲ့ကိုသာ ျပဳလုပ္ေပးရာ ေရာက္ သြားတတ္ပါတယ္။
မိမိမကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္ကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္လိုက္ရင္ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ႏြားႀကီးဟုေခၚ ဆုိသတ္မွတ္ျခင္း ကိုလည္း ခံရတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔အေနနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားမဲ့ေတြကို အက်ိဳးစီးပြားထင္ ၿပီး မျပဳလုပ္မိေစရန္၊ မိမိသူတစ္ ပါး ႏွစ္ဦး သား တုိ႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မဖ်က္စီးမိေစရန္၊ ႏြားႀကီးဟု ပညာရွင္မ်ား ရဲ႕ သတ္မွတ္ေခၚဆုိျခင္းကို မခံရေစရန္ ကိုယ့္က်တာ၀န္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုသာ အေကာင္းဆံုး တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္သြားၾကဖို႔လိုပါတယ္။
ကိုယ္နဲ႔မသက္ဆုိင္တဲ့ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ၀င္မရႈပ္သင့္ပါ ဘူး။
တြင္လည္းဖတ္ရွဴ ႏိုင္ပါသည္ ။
-------------------------------------------------------------------
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment