လူတစ္ေယာက္ဟာ လမ္းေလ်ွာက္လာရင္း ဆင္ေတြကုိ ျမင္ၿပီး ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔လုိက္ပါတယ္။ ဆင္ေတြရဲ႕ေရွ႕လက္မွာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခ်ည္ထားၿပီး ေျမျပင္ေပၚမွာ တုတ္ရုိက္ထားတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ “ ဒီ ဧရာမသတၱဝါႀကီးေတြကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ ႀကိဳးေသးေသးနဲ႕ ခ်ည္ထားတာေတာင္ ဆင္ေတြမေျပးတာလဲ၊ သံမဏိႀကိဳးလည္း မဟုတ္၊ ေလွာင္အိမ္လည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဒီေကာင္ႀကီးေတြ အလြယ္တကူရုန္းၿပီး ထြက္ေျပးႏုိင္တာကုိ ဘာလုိ႔ မေျပးၾကတာလဲ” လုိ႕ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးမိလုိက္ပါတယ္။
အဲလုိနဲ႔ အနီးနားမွာရွိတဲ့ ဆင္ထိန္းကုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။ “ အကုိဆင္ထိန္း ဆင္ဆုိတဲ့သတၱဝါက ေတာ္ေတာ္အားသန္တာဗ်၊ ႀကိဳးေသးေသးေလးနဲ႕ ထိန္းထားတာကုိ ဘာလုိ႔မေျပးၾကတာလဲ၊ ရန္မူမွာ မေၾကာက္ဖူးလား၊ သံႀကိဳးလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ဗ်ာ၊ အံပါရဲ႕” လုိ႔ ေမးလုိက္ပါတယ္။ ဆင္ထိန္းက
“ ေကာင္းၿပီ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပမယ္၊ ဒီဆင္ေတြ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆင္ေပါက္စ ဘဝတုန္းက ေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီႀကိဳးေလးနဲ႔ ခ်ီထားတာ၊ သူတုိ႔ မရုန္းႏုိင္ခဲ့ပါဘူး၊ အားက မသန္ေသးတာကုိ၊ အခု ႀကီးလာေတာ့လည္း အဲဒီႀကိဳးေလးနဲ႔ပဲ ခ်ီထားလုိက္တာပဲ၊ ဆင္ေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီႀကိဳးကုိ သူတို႔ဘယ္ေတာ့မွာ မရုန္းႏုိင္ဘူးလုိ႔ စိတ္စြဲေနတာဗ်”
လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
လူ႕ဘဝဆုိတာလည္း အဲဒီအတုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ကုိယ္မစြမ္းေဆာင္ခဲ့ႏုိင္တာကုိ တစ္သက္လုံး ငါဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ အရွံဳးေပးလက္ေလ်ာ့တက္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘဝဆုိတာ လက္ေဝွ႔ႀကိဳးဝုိင္းလုိပါပဲ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲသြားတာကုိ ႀကိဳးဝုိင္းဒုိင္က အရွံဳးလုိ႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ သင္ျပန္မထလာမွ အရွံဳးလုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္တာပါ။ အရွံဳးဆုိတာကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္ထားရင္ တစ္သက္လုံးရွံဳးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
https://www.facebook.com/muditaralinnsayadwdhamachannallive/
တြင္လည္းဖတ္ရွဴ ႏိုင္ပါသည္ ။
---------------------------------------------------------------------------
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment