ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ ရွင္းလင္းေဖၚျပခဲ့တဲ့ ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ရွင္းတမ္း ဆိုတဲ ့အရင္ စာစုမွာ အဓိက လိုရင္းကိုသာ ေဖၚျပေရးသားခဲ့ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တခ်ိဳ ့ေနရာေနေတြမွာ ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ရဲ ့အဂၤါရပ္ေတြ ကို တိတိက်က် မေရးသားဘဲ သေဘာေလာက္သာတင္ျပခဲ့တာရွိခဲ့ပါတယ္။
ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ေဒသနာေတာ္ဟာ ခက္ခဲနက္နဲလွတဲ့အတြက္ တစ္စုတစ္စည္းထဲ တင္ျပဖို ့အတြက္ ဒီေဖ့စဘုတ္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ အခက္ခဲျဖစ္ေစပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဖၚျပဖို ့ က်န္ရွိခဲ့တဲ့ " ဝဋ္ " အေၾကာင္းကို မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ရဲ ့သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္ေတြထဲ က ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ေဖၚျပကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
" ဝဋ္ " နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ ေျပာေလ့ရွိတာက၊ သိထားေလ့ရွိတာက...
ဝဋ္လည္တတ္တယ္၊ ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္ စတဲ့ စကားရပ္ပါဘဲ။ တကယ္ေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ကို သိလို ့ျဖစ္ေစ၊ မသိလို ့ဘဲ ျဖစ္ေစ ေျပာၾကဆိုၾကတာ လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘယ္လိုအသိ နဲ႔ဘဲ နားလည္နားလည္ "ဝဋ္" ဆိုတာ လည္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာကို သိထားၾကေတာ့..ဝမ္းသာစရာပါ။ ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ "ဝဋ္လည္တယ္" ဆိုတဲ့ တရားကိုက..ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ျဖစ္ေနလို ့ပါဘဲ။
တစ္ခုသတိထားရမွာက.. ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္ေတြဘဲျပဳျပဳ၊ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္ ေတြကိုဘဲ လုပ္လုပ္၊ အေၾကာင္းသင့္တဲ့ တခ်ိန္မွာ ဒီ ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္ေတြ ရဲ႕အက်ိဳးကိုေတာ့ စံစား၊ ခံစားရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့ဝဋ္ စံစားစံစား၊မေကာင္းတဲ့ဝဋ္ ကို ဘဲ ခံစားခံစား၊ အဲဒီလို အခ်ိန္ခါမ်ိဳးမွာ အေၾကာင္းေၾကာင့္မို ့၊ ခုလို အက်ိဳးျဖစ္တာ ဆိုတဲ့ အသိကေလး ရွိေနရင္ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့အဖို ့ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ဖို ့လမ္းေၾကာင္းေပၚေလွ်ာက္ဖို ့အတြက္ လမ္းေပၚကို စေရာက္ေနပါၿပီလို ့ဆိုလိုက္ ပါရေစ။
တကယ္ေတာ့..ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အခု လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘဝ မွာ လူလာျဖစ္ေနတာကို က " ဝဋ္ " ခံေနရပါလား၊ ဝဋ္ေကာင္ ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကို သိထားဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။
ဒီအသိကို ေမ့ေလ်ာေနတဲ့အတြက္ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အခုေရာက္ရွိေနတဲ့ " ဝဋ္ " နဲ ့ပါတ္သက္ၿပီး တင္ျပဖို ့ခုလို နိဒါန္းပ်ိဳးေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ဟာ ဘယ္ ဝဋ္ကာလ ထဲမွာ ေရာက္ေနသလဲ ဆိုရင္...
ပဋိစၥသမုပၸဒ္ မွာ ဝဋ္( ၃ ) ပါးရွိတဲ့အနက္
" ဝိပါကဝဋ္ " ထဲ ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ ကာလဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
" ဝဋ္ " အေၾကာင္း စၿပီးရွင္းျပရရင္..
"ဝဋၬ" ဆိုတဲ့ သဒၵါဟာ စက္ဘီးေတြ ခ်ာခ်ာလည္သလို "လည္ပတ္ျခင္း" ဆိုတဲ့ အနက္ ကိုေျပာတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ "အေၾကာင္းၿပီးလွ်င္ အက်ိဳး ၊ အက်ိဳးၿပီးလွ်င္အ
ေၾကာင္း " ဟု အေၾကာင္းအက်ိဳး မျပတ္ဘဲ ဆက္ကာဆက္ကာ လည္ပတ္ေနတဲ ့"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"တရားကို "ဝဋၬ=ဝဋ္" ဟုေခၚ၏..တဲ့။
ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ေဒသနာေတာ္အရ ဝဋ္( ၃ ) ပါးရွိပါတယ္။
( ၁ )ကိေလသဝဋ္
အဝိဇၨာ၊ တဏွာ နွင့္ ဥပါဒါန္
( ၂ )ကမၼဝဋ္
သခၤါရ ႏွင့္ ကမၼဘဝ
( ၃ )
ဝိညာဏ္၊ နာမ္ရုပ္၊ သဠာယတ၊ ဖႆ၊ ေဝဒနာ၊ ဇာတိ ဥပပတၱိဘဝ၊ ဇရာမရဏ
တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
"ကိေလသဝဋ္" ရွိလ်င္ "ကမၼဝဋ္" မုခ် ျဖစ္ပါတယ္။ " ကမၼဝဋ္ "ရွိ လွ်င္ "ဝိပါကဝဋ္ "အၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ " ဝိပါကဝဋ္ " ေဝဒနာ ရွိရင္ တဏွာ စေသာ " ကိေလသဝဋ္ " ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။အဲဒီလို အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္လ်က္ ပတ္ခ်ာ လည္ေနေသာတရားတို႔ကို"ဝဋ္" လို ့ေခၚရတာပါ။
ေလးပါးသစၥာရွိတဲ့အနက္...
ဒီ " ဝဋ္( ၃ )ပါး " က ကၽြတ္လြတ္ရာဌာနကုိ နိေရာဓသစၥာ(နိဗၺာန္)လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
နိေရာဓသစၥာ အနက္ ( ၄ ) ခ်က္ရွိပါတယ္။
၁။ နိႆရဏေဌာ = ဒုကၡလက္မွ ထြက္ေျမာက္ လြတ္လပ္ျခင္း သေဘာ။
၂။ ပဝိေဝကေဌာ = ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းတို႔မွ လြတ္ကင္းေသာ သေဘာ။
၃။ အသခၤတေဌာ = အဖန္ဖန္ျပဳျပင္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းျခင္း သေဘာ။
၄။ အမတေဌာ = အဖန္ဖန္ေသျခင္းမွ လြတ္ကင္းေသာ သေဘာ တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
ဒုကၡလက္မွ ထြက္ေျမာက္ လြတ္လပ္ျခင္း သေဘာ ျဖစ္တဲ့ "နိႆရဏေ႒ာ" ဆုိတာ "ဝဋ္ သုံးပါး " ကၽြတ္လြတ္တဲ့ အနက္သေဘာပါပဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ခုနေျပာသလို ..
ဒီ " ဝဋ္( ၃ )ပါး " က ကၽြတ္လြတ္ရာဌာနကုိ နိေရာဓသစၥာ(နိဗၺာန္)လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဝဋ္ လည္တာသိ မွ ဝဋ္ကၽြတ္ခ်င္ မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဝဋ္လည္ေနတာ ကုိ ေရွးဦးစြာေဖၚျပပါရေစ။
မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာတာက..
"အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ " ကုိ "ကိေလသဝဋ္" လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
"ကုသုိလ္ကံ နဲ႔ အကုသုိလ္ကံ"ကုိ ေတာ့ "ကမၼဝဋ္"လုိ႔ေခၚပါတယ္။
" ဝိပါကဝဋ္"ဆုိတာကေတာ့ "႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ"လုိ႔ သာမွတ္ထားလိုက္ပါ..တဲ့။
"ကိေလသဝဋ္" ေၾကာင့္ "ကမၼဝဋ္ " ျဖစ္တယ္။ "ကမၼဝဋ္" ေၾကာင့္ " ဝိပါကဝဋ္" ျဖစ္တယ္။
(၁) ကိေလသဝဋ္က (၂) ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္။ (၂) ကမၼဝဋ္က (၃) ဝိပါကဝဋ္ ျဖစ္တယ္။
အထက္ကေျပာခဲ့သလို ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔က "ဝိပါကဝဋ္ "ထဲမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။ တဖန္ အခုေရာက္ေနတဲ့ "ဝိပါကဝဋ္"ထဲကေနၿပီး "ကိေလသဝဋ္" ကို ျပန္သြားဦးမယ္ဆုိရင္ "ကမၼဝဋ္ "လာေတာ့မွာပါပဲ။
"ကမၼဝဋ္" ျဖစ္ရင္ ေနာက္ဘဝဆုိတဲ့ " ဝိပါကဝဋ္" ထဲ ေရာက္ဦးမွာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေၾသာ္ ......
"ဝဋ္ "ဆုိတာ ဒီလုိလည္တာကုိ ဆုိလိုတာ။
ဥပမာ..
ေမြးလာလို ့.. ေျခမပါ လက္မပါတာကုိ ဆုိလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။
အခု မိမိတုိ႔ ဟာ " ဝိပါကဝဋ္ "ထဲ ေရာက္ေနပါလားလုိ႔ သိထားရပါမယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ မိမိတို ့၊ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ လူျဖစ္ေနတာဟာ ကံေကာင္းလုိ႔ လူျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ " ဝဋ္ "သင့္ေနတာပါ။ အခုေနရတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာဟာ သစၥာနဲ႔ ဖဲြ႕ၾကည့္ေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ပါ ပဲ။ ဒီေတာ့ ဒုကၡဝဋ္ မကၽြတ္ေသးဘူး လို ့ဆ္ိုလိုတာပါ။ ေနာက္က "ကိေလသဝဋ္ " "ကမၼဝဋ္" တုိ႔က ျပဳျပင္စီမံလုိက္တဲ့ ဒီ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးထဲမွာ အုိ-နာ-ေသေတြ ပါေနတယ္။ ပါေနေတာ့ "ဒုကၡသစၥာ"လည္း ဟုတ္တယ္။ အသုဘေကာင္ႀကီးလည္းဟုတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ “အုိ-နာ-ေသ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး၊ အသုဘခႏၶာႀကီးကုိ မိမိတို ့မွာ ဘယ္သြားသြား ထမ္းသြားေနရေတာ့ ဒါ ဝဋ္ ႀကီးလုိက္ေနတာ။ ဒီ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာဝန္ႀကီးကုိ ထမ္းထမ္းသြားေနရေတာ့ ဝန္ထမ္းသမားသက္သက္ပါပဲ။ ဒီဝန္ႀကီးကုိ မခ်ႏုိင္ေသးဘူး။ ဒီခႏၶာႀကီးကုိ အခုလဲ ထမ္းေကာင္းတုန္းပဲ။ ေနာင္လဲ ေတာင္ေဝွးေထာက္ၿပီး ထမ္းရဦးမွာပဲ။ ေနာက္ ....ေလးဘက္ေထာက္သြားၿပီးေတာ့လဲ ထမ္းရဦးမွာပဲ။ ဒီလုိ အုိတတ္ နာတတ္ ေသတတ္တဲ့ ခႏၶာႀကီးကုိ သြားေလရာထမ္းသြားေနရာတာဟာ အရိယာမ်က္လုံး၊ သမၼာဒိ႒ိမ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္ရင္ "ဝဋ္ေကာင္ႀကီး" အစစ္ပဲဆုိတာ ျမင္ရတာပါပဲ။
"ေခြးနာ လည္ပတ္ႀကီး” ျမင္မွ “ဝဋ္ေခြးႀကီး”လုိ႔ထင္တယ္။ ေျခမပါ၊ လက္မပါ၊ မ်က္စိတစ္ဖက္မပါ ႏူနာက်ဳိးကန္းေတြျမင္မွ ဝဋ္ေကာင္ လုိ႔ထင္ေနတယ္။ မိမိတုိ႔လည္း ဝဋ္ေကာင္ ပါပဲ။ ဝဋ္ေကာင္မွ ဝဋ္ေကာင္အစစ္။ အခု " ဝိပါကဝဋ္ "ထဲေရာက္ေနေတာ့ မိမိတို ့ခႏၶာႀကီး ဟာ ၉၆-ပါး ေရာဂါေဝဒနာေတြ လာျပန္ရင္လဲ ဒီခႏၶာႀကီးက အကုန္လက္ခံရတယ္။ ဒီ ခႏၶာႀကီးထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ အနာေရာဂါ နဲ ့ မကင္းဘူး။ ထမင္းဆာတဲ့...ေရာဂါ၊ ေရဆာတဲ့...ေရာဂါ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္စြန္႔ရတဲ့...ေရာဂါ၊ အေအးဒဏ္အပူဒဏ္ခံရတဲ့....ေရာဂါ စတဲ့ အနာေရာဂါေတြဟာ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ တစ္ပုံႀကီးရွိေနပါတယ္.. လို ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဒီေတာ့ " ဝိပါကဝဋ္ " ထဲေရာက္ေနေတာ့ ဘယ္ေတာ့ ကၽြတ္မွာတုံးဆုိေတာ့....ဒီ "အဝိဇၨာ ၊တဏွာ"ဆုိတဲ့ " ကိေလသဝဋ္" ကုိ ျဖတ္ႏုိင္တဲ့ " မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ " မရႏိုင္ေသးသေ႐ြ႕ ဒီ ဝဋ္က ဘယ္ေတာ့မွ မကၽြတ္ပါဘူး။ " ကိေလသဝဋ္ " မခ်ဳပ္ေသးသေ႐ြ႕ " ကမၼဝဋ္"ဆက္ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ " ကမၼဝဋ္ "မျပတ္သေ႐ြ႕ " ဝိပါကဝဋ္" ကေတာ့ဆက္ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔မွာ ကံ ရဲ ့စီမံသလုိခံရေတာ့ ေရာဂါမ်ဳိးစုံေပါက္လာၿပီး “ကံနာဝဋ္နာ” သင့္ေနတာပါပဲ။
ကိေလသာ ရဲ ့စီမံသလုိလဲ ခံေနရတယ္။
" အဝိဇၨာ ၊ တဏွာ " ဆုိတဲ့ ကိေလသာ က ခုိင္းလုိက္ စီမံလုိက္ ျပန္ရင္လဲ၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး ဟာ မသြားမလာ ပဲ ေနလုိ႔မရဘူး။ မျငင္းဆန္ရဲဘူး။ "ကိေလသာ" ေစခုိင္းရာလုပ္ရတယ္။
လုပ္ရေတာ့ သူဟာ“ကၽြန္ဝဋ္ေကာင္”ပါပဲ။ ဒီ "ဝဋ္သုံးပါး " တစ္ပါးပါးက စီမံလုိက္ေတာ့ ခံရတာပါပဲ။ ဒါေတာ့ "ကၽြန္ဝဋ္ေကာင္" ေပါ့။ " ဝဋ္ "ကၽြတ္ေၾကာင္းတရားက
မရေသးေတာ့ " ဝဋ္ " မကၽြတ္ေသးဘူးေပါ့။
ဒီေတာ့ "ကိေလသဝဋ္ " မခ်ဳပ္သေ႐ြ႕၊ "ကမၼဝဋ္ " မခ်ဳပ္သေ႐ြ႕ ၊ "ဝိပါကဝဋ္(အက်ဳိးေပးဝဋ္) " ေတာ့ ခံရမွာပဲ။ ဒါျဖင့္
" ကိေလသဝဋ္" ျဖတ္မွပဲ။ ဒါျဖတ္မွ " ကမၼဝဋ္" ျပတ္ပါလိမ့္မယ္။ "ကမၼဝဋ္" ျပတ္မွ ဒီ " ဝိပါကဝဋ္ " က ကၽြတ္မွာပါ။ အခု
" ဝိပါကဝဋ္ "ထဲေရာက္ေနတုန္းမွာ ဒီ "ကိေလသဝဋ္ " ျပန္ေပါက္ရင္ ေနာက္ ဒီ " ဝိပါက၀ဋ္ " ႀကီးမ်ဳိး ျပန္ရဦးမွာပဲ။
"အဝိဇၨာ၊ တဏွာ"ဆုိတဲ့ "ကိေလသဝဋ္" ေတြ ေပါက္ပြားေနေတာ့၊ ဒီ "အဝိဇၨာ တဏွာ " ခုိင္းသမွ် လုပ္ေနၾကရတယ္။
ဥပမာ..
သူမ်ားေတြ ကုိၾကည့္။ သူမ်ားေတြ တုိက္နဲ႔ကားနဲ႔ ေနရတယ္။ မိမိ အျဖစ္ေတြက ညံ့ေသးတယ္ လုိ႔ မိစၧာဉာဏ္ အဝိဇၨာ က အသိေပးလိုက္ေတာ့ သူတုိ႔လုိ ႀကီးပြားခ်င္တဲ့
"တဏွာ"က ကပ္ပါလာပါတယ္။ ဒီ "အဝိဇၨာ၊တဏွာ" က "ကိေလသဝဋ္" ေပါက္ပြားေတာ့ ကာယကံ ဝစီကံ မေနာကံ နဲ႔ ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ဒါ "ကမၼဝဋ္ "ဆိုတာ လာၿပီေပါ့။ "ကမၼဝဋ္" ျဖစ္ေတာ့ ဒီမွာ စုတိမေန၊ ေသလြန္ရင္ "ဝိပါကဝဋ္ "ဆုိတဲ့ ခုလို ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
" ကိေလသဝဋ္ " ေပါက္ပြားလုိ႔ "ကမၼဝဋ္ "လုပ္ျဖစ္တယ္။ " ကမၼဝဋ္ "လုပ္ျဖစ္ေတာ့ ေနာင္ဘဝ ဆုိတဲ့ " ဝိပါကဝဋ္ " လာရမွာပဲ။ ေနာင္ဘဝ " ဝိပါကဝဋ္ "လာရင္ ဒီအထဲက " ကိေလသဝဋ္ " ေပါက္ပြားဦးမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ .. ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔မွာ ထြက္ေပါက္ကုိမရွိပါဘူး။ အဝိုင္းေျပးပဲ ေျပးေနရတယ္။ တသံသရာ လုံး ဒီအဝိုင္းေျပး ေျပးေနရပါတယ္။ အဲဒီလို အဝိုင္းေျပး ေျပးေနေတာ့ နားခြင့္လမရၾကပါဘူး၊ တေျပးထဲ ေျပးေနတာပါပဲ။
က႐ြတ္ ကင္းေလွ်ာက္သလုိ၊ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္၊ အပတ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေျပးေနရတယ္။ ဘယ္ေတာ့ဆုံးမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ မဆုံးပါဘူး။ ဒါ တသံသရာလုံး ေနခဲ့ရတာ။ ဘုရားေတာင္ အစ ရွာမေတြ႕ဘူး။ ဒီလုိ ဝိုင္းေန-လည္ေန (ပတ္ေျပးေန)တာ လူတစ္ေယာက္ ရဲ ့အစရွာမေတြ႕ႏုိင္ပါဘူး။ ဝိုင္းေနတာေတာ့ ၾကက္ဥလုိပါပဲ အစရွာမေတြ႕ဘူး။ အဲဒီ အဝိုင္းဇာတ္ ကို အခုလို အသိတရားရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ သတ္ရင္သတ္၊ မသတ္ရင္ ေနာက္ ဒီအဝိုင္း ဇာတ္သိမ္းဖုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ အခုလို အခြင့္ေရးရဖို ့လည္း လမ္းမျမင္ပါဘူး။
ဒီေတာ့... ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့..
" ဝဋ္သုံးပါး "ကုိ ကုိယ္တုိင္လည္တတ္ၿပီ လို ထက္ပါတယ္။ ဝဋ္လည္တယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီလို ့ေအာက္ေမ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ဘယ္လို ေဟာသလဲ ဆိုေတာ့...
"ဦးေခါင္းေျပာင္းခ်င္တဲ့ သေဘာေပါ့" ....တဲ့။
ဇာတ္ေတာ္ထဲ မွာပါတဲ့ ဥပရိမိဖုရားႀကီးဟာ ေသေတာ့ ေနာက္ေခ်းပုိး သြားျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေခ်းပုိး ဘဝ ကေနၿပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ စဥ္းစားစမ္း၊ တခါထဲ ေက်ာက္ခဲေရထဲခ်လုိက္သလုိ ျမွဳပ္သြားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေရွးတုံးက..အေမတစ္ေယာက္ဟာ သားကေလးခင္ၿပီး ေသသြားတာနဲ႔ ေတာထဲမွာ ေခြးႀကီးသြားျဖစ္တယ္။ လူ႔ေခါင္းက ေခြးေခါင္းေျပာင္းသြားတယ္။
သားကေလးခင္တဲ့ "ကိေလသဝဋ္ " ေၾကာင့္ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကတဲ့ " ကမၼဝဋ္ " လုပ္လုိက္ေတာ့ " ကမၼဝဋ္ "ရဲ႕တန္ခုိးသတၱိေၾကာင့္ စုေတစိတ္က်ၿပီး ေခြးႀကီးသြားျဖစ္ရတယ္။
ဘုရားလက္ထက္က ဦးတိႆႀကီးဟာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းမွာ သူ႕သကၤန္းကုိစဲြတဲ့ " ကိေလသဝဋ္" ေၾကာင့္ သူ႕သကၤန္းမွာ သန္းႀကီး သြားျဖစ္တယ္။ ရဟန္းေခါင္းက သန္းေခါင္း သြားျဖစ္တယ္။ မိမိတို ့၊ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ ေခါင္းေပၚကသန္းေတြ ဟာဘယ္ကလာတယ္သတုံး.. ဆိုေတာ့
မိမိတို ့အေပၚသံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကတဲ့ ဖုိးေအဖြားေအ၊ အေမအေဖေတြက လာတာပါ။ ဓာတ္သဘာဝ ခ်ည္း ေတြ ပဲလို ့ထင္မေနၾကပါနဲ ့...တဲ့။ ဒါကို မသိေတာ့ သန္းဥေတြကုိ တုပ္ရတာ နဲ႔ သန္း ရွာလြင့္ပစ္ရတာနဲ႔၊ အဖုိးအဖြား အေမအေဖကုိ ဖ်က္ဆီးၾကတယ္။ မိမိတို ့၊ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔လည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ...တဲ့။
"အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ" ခ်ဳပ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ရင္ ဒီလုိခင္တြယ္တဲ့ သားသမီးေခါင္းေပၚသြားၿပီး ေပ်ာ္ရဦးမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္ေအာင္လုပ္ရင္လုပ္။ မလုပ္ရင္ ေခါင္းေျပာင္းရမွာေတာ့ ေသခ်ာၿပီ လို ့ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။
"သုတၱနိပါတ္"ထဲမွာ ..
လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔မိန္းမကုိ စဲြလမ္းေသသြားတာနဲ႔ သူ႔မိန္းမအိမ္မွာ ေခြးသြားျဖစ္တယ္။ သူ႔မိန္းမကုိ ခင္လုိ႔ ေခြးသြားျဖစ္္တာ။
ေခြးက သံေယာဇဥ္ရွိလုိ႔ သူသြားတုိင္း ေနာက္ကလုိက္ေနေတာ့ သူ႔မွာ ေခြးမုဆုိးမ လုိ႔ အေခၚခံရတဲ့အတြက္ သူက ေခြးကုိ တိတ္တဆိတ္သတ္ပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သိပ္ၿပီးႂကြားမေနနဲ႔။ ဝဋ္ကၽြတ္မွ ႂကြားပါ။ အခုႂကြားေနတာကေတာ့ ခဏေလးပဲ။ ေခါင္းမေျပာင္းခင္ပါ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဂ်ဳိႀကီးကားယားနဲ႔ လာခ်င္လာမွာ။ အစြယ္ေငါေငါနဲ႔ လာခ်င္လာမွာ။ ဝဋ္မကၽြတ္သေ႐ြ႕ စိတ္ခ် လက္ခ်ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဟာ ေလာဘနဲ႔႐ူး၊ ေဒါသနဲ႔႐ူး၊ ေမာဟနဲ႔႐ူးတဲ့ လူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအ႐ူးသုံးပါး တစ္ပါးပါး နဲ ့ျဖစ္လုိ႔သာ၊ မိမိတုိ႔ မွာ ဝဋ္မကၽြတ္ ခ်င္တာပါပဲ။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့..
ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ဟာ ေလာကအေန နဲ႔ လူႀကီးလူေကာင္းေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သစၥာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ "အဝိဇၨာတဏွာ"ခ်ဳပ္ေအာင္ မလုပ္သေ႐ြ႕ ဥမၼတၱက( အ႐ူး) ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေခါင္းေျပာင္းတာ သူ႔အလုပ္ပါပဲ။ ေခါင္းေျပာင္းၿပီးေခြးႀကီးျဖစ္ေတာ့ ကုိယ့္သားသမီးအရင္းရဲ႕ အ႐ုိက္ခံရမွာပဲ။ သူ႔အေမ ေခြးျဖစ္မွန္းမသိလုိ႔ ႐ုိက္တာ။ေခြးျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့လူဟာ အ႐ုိက္ခံရ တာနည္းပါေသးတယ္။ သားသမီးေတြ နဲ ့ပါတ္သက္ၿပီး ေခြးျဖစ္ရတဲ့ ဝတၳဳေပါင္း အေတာ္မ်ားပါၿပီ။"အ႐ူး"မေျပာက္သေ႐ြ႕ အဝိုင္းေျပး႐ုံပါပဲ။ ေခါင္းေျပာင္း႐ုံးပါပဲ။
ဒီေတာ့ မိမိတုိ႔ ၊ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ဟာ အ႐ူး ဗုံတီးေျမွာက္တဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္ၾကေတာ့ဖို ့လိုပါတယ္။
"ကုိယ့္အ႐ူး" ေပ်ာက္ေအာင္ ကိုယ္လုပ္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အ႐ူးေပ်ာက္ဖုိ႔ရာ "အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာ"ဆုိတဲ့ “ကိေလသာ အ႐ူး”ကုိ "မဂ္ဓား" နဲ႔ ျဖတ္ၾကေပေတာ့..လို ့ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ..
" ဝဋ္( ၃ )ပါး " ျဖတ္ပံု တရားေတာ္ ကို တင္ျပရင္း မွ်ေဝကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
တြင္လည္းဖတ္ရွဴ ႏိုင္ပါသည္ ။
---------------------------------------------------------------------------
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment