၁။ သမၼာဒိဌိ(အမွန္သိျခင္း)။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာေရး(၃)ပါးကို တကယ္သိေနျခင္း၊ ထုိ႔ျပင္-
(က) ဒုေကၡာဉာဏံ။ ဆင္းရဲျခင္းတုိ႔ကို မွန္စြာသိျခင္း။
(ခ) ဒုကၡသမုဒေယာဉာဏံ။ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ရျခင္းတရားကုိသိျခင္း။
(ဂ) ဒုကၡနိေရာဓဉာဏံ။ ဆင္းရဲျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကုိသိျခင္း။
(ဃ) ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနိပဋိပါဒယဉာဏံ။ ဆင္းရဲျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာအက်င့္ကုိသိျခင္း။
၂။ သမၼာသကၤပ(အမွန္ႀကံစည္ျခင္း)။ ရုပ္နာမ္တုိ႔ သူ႕သေဘာသူေဆာင္ေနျခင္းကုိ ရႈျမင္ျခင္း-
(က) ေနကၡမၼသကၤေပၸါ။ ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္၌ ခုံမင္တြယ္တာျခင္းမွလြတ္ကင္းလုိေသာႀကံစည္မႈ
(ကာမ၀ိတက္)။
(ခ) အဗ်ာပါဒသကၤေပၸါ။ ႏွလုံးမသာျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းမွ ကင္းေသာႀကံစည္မႈ(ဗ်ာပါဒ၀ိတက္)။
(ဂ) ၀ိဟီသာသကၤေပၸါ။ ႏိွပ္စက္ညွင္းဆဲျခင္း၊ အႏုိင္ရလုိျခင္းတုိ႔မွ ကင္းေသာႀကံစည္ျခင္း (၀ိဟိ ံ
သ၀ိတက္)။
၃။ သမၼာ၀ါစာ(အမွန္ေျပာျခင္း)။ မုသာ၀ါဒ – မုသားမေျပာျခင္း၊ ပိသုဏ၀ါစာ – ကုန္းမတုိက္ျခင္း၊ ဖရုႆ၀ါစာ – သူတစ္ပါးနားမခံသာေအာင္ ၾကမ္းတမ္းစြာမေျပာဆုိျခင္း၊ သမၹပၸလာပ၀ါစာ – အႏွစ္မပါ
လုပ္ႀကံ၍မေျပာဆုိျခင္း၊ ၀စီစရုိက္(၄)ပါးေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၄။ သမၼာကမႏၱ(အမွန္လုပ္ျခင္း)။ ပါဏာတိပါတ – သူ႕အသက္ကုိမသတ္ျခင္း၊ အဒိႏၷဒါန-သူ႕ဥစၥာကုိမခုိး
ျခင္း၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ – သူ႔အိမ္ယာကုိမျပစ္မွားျခင္း၊ ကာယဒုစရုိက္(၃)ပါးကုိေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၅။ သမၼာအာဇီ၀(အမွန္အသက္ေမြးျခင္း)။ မိစၦာအာဇီ၀ – မွားယြင္းေသာအသက္ေမြးျခင္းကုိ ပယ္စြန္႔၍
အသက္ေမြးျခင္း၊ ကာယဒုစရုိက္(၃)ပါး၊ ၀စီဒုစရုိက္(၄)ပါး၊ ေပါင္း(၇)ပါးေရွာင္၍ အသက္ေမြးျခင္း။
၆။ သမၼာ၀ါယာမ(အမွန္အားထုတ္ျခင္း)။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားကုိသာ အားထုတ္ျခင္း-
(က) မျဖစ္ေပၚေသးတဲ့ အကုသိုလ္တရားမ်ား မျဖစ္ေပၚေစရန္ မိမိ ကုိယ္၊စိတ္၊ ႏွလုံးသုံးပါးစလုံးကုိ
ေစာင့္ထိန္းျခင္း။
(ခ) ျဖစ္ၿပီးေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ား ပယ္ေဖ်ာက္ပစ္ရန္ မိမိစိတ္ကုိ ေဆာက္တည္ျခင္း။
(ဂ) မျဖစ္ေပၚေသးတဲ့ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ မိမိ ကုိယ္၊စိတ္၊ႏွလုံးသုံးပါး
စလုံးအားထုတ္ျခင္း။
(ဃ) ျဖစ္ၿပီးေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔ကုိ စည္ပင္ျပန္႔ပြားေစရန္ မိမိစိတ္ကုိ တည္ေဆာက္ျခင္း။
၇။ သမၼာသတိ(အမွန္ေအာက္ေမ့ျခင္း)။ ရပ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြားေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထုိင္ေသာ္
လည္းေကာင္း၊ ေလ်ာင္းေသာ္လည္းေကာင္း ဣရိယာပုဒ္(၄)ပါး၌ သတိရိွေနျခင္း။ ထုိ႔ျပင္-
(က) အဘိဇၩာ – မနာလုိ၀န္တုိျခင္း။
(ခ) ေဒမနႆ – ႏွလုံးမသာျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္းတရားမ်ား ပယ္ေဖ်ာက္စိတ္ကုိသန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္
ေအာင္ထားၿပီး လုံ႕လျပဳ၍ သတိသမၸဇဥ္ဉာဏ္ျဖင့္ သတိကုိျဖစ္ေစလွ်က္ မိမိ၏ ခႏၶာ၌-
(၁) ရုပ္ကုိလည္းေကာင္း၊
(၂) ေ၀ဒနာကုိလည္းေကာင္း၊
(၃) စိတ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊
(၄) ဓမၼတရားတုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ရႈမွတ္ပြားမ်ား၍
ခႏၶာထဲ၌ သတိကပ္ထားျခင္း။
၈။ သမၼာသမာဓိ(အမွန္တည္ၿငိမ္ျခင္း)။ ရုပ္နာမ္တုိ႔ကုိ အၿမဲရႈျမင္ဆင္ျခင္ေန၍ စိတ္တည္ၿငိမ္ေနျခင္း၊ ခႏၶာ
ကုိယ္၌ စိတ္တည္ၿငိမ္ေနျခင္း-
(က) ကာမဂုဏ္အာရုံတုိ႔မွ ကင္း၍ေနျခင္း။
(ခ) အကုသုိလ္တရားတုိ႔မွ ကင္း၍ေနျခင္း။
(ဂ) ၀ိတက္၊ ၀ိစာရႏွင့္ နီ၀ရဏ တရားငါးပါးတုိ႔မွ ကင္း၍ေနျခင္း၊ ထုိအခါ ပထမစ်ာန္သို႔ေရာက္၏။
(ဃ) ၀ိတက္၊ ၀ိစာရၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ ပီတိ၊ သုခ – ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းရိွေသာ ဒုတိယ
စ်ာန္သုိ႔ေရာက္၏။
(င) ပီတိ – ၀မ္းေျမာက္ျခင္းကင္း၍ ရုပ္၊ နာမ္၊ စိတ္၊ ဓမၼသေဘာတရားတစ္ခုခုကုိျဖစ္ပ်က္ရႈမွတ္
ဆင္ျခင္လ်က္ ခ်မ္းသာျခင္းသုခကုိသာ ခံစားလ်က္ရိွေနျခင္း တတိယစ်ာန္သုိ႔ေရာက္၏။
(စ) သုခ – ခ်မ္းသာျခင္းကုိပယ္၍ ေသာမနႆ – ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ ေဒါမနႆ-စိတ္ဆင္းရဲျခင္း
တုိ႔ကိုလွစ္လွ်ဴရႈ ဥေပကၡာျပဳျခင္းေၾကာင့္ သတိစင္ၾကယ္ျခင္းရိွ၍ စတုတၳစ်ာန္သုိ႔ေရာက္၏။
ဤတည္ၿငိမ္ခင္းကုိေခၚသည္။
သမၼာဒိဌိ၊ သမၼာသကၤပသည္ ပညာမဂၢင္ႏွစ္ပါး၊ သမၼာ၀ါစာ၊ သမၼာကမၸ ႏၱ၊ သမၼာအာဇီ၀ သည္ သီလ မဂၢင္(၈)ပါးအက်င့္တရားမရိွ၍ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ မလြတ္ႏုိင္၊ လြတ္ေျမာက္ေသာနည္းလမ္း
မရိွပါ။ ဤ မဂၢင္(၈)ပါးကုိ ခ်န္လွပ္၍ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားကုိ ဓမၼာကၡႏၶာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလး
ေထာင္၊ ပိဋိကတ္သုံးပုံ၊ နိကယ္ငါးရပ္၊ အဂၤါကုိးတန္တု႔ိ၌ မရိွပါ။
ျမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သစၥာေလးပါးကုိ မိမိသိသကဲ့သုိ႔ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါမ်ား သိရိွေစရန္
ေဟာၾကားဆုံးမ နည္းျပေတာ္မူခဲ့ေပသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားမွာ အစိေႏၱယ်၊ အပၸေမယ် မႀကံစည္အပ္၊ မႏိႈင္းယွဥ္အပ္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္လွပါေပသည္။
နိဗၺာန္ကုိမ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာခရီးလမ္းကား
သတိပ႒ာန္ေလးပါး တုိ႔ပင္တည္း။
ဤမဂၢင္ရွစ္ပါး တရားေတာ္အက်ဥ္း ေဖာ္ျပခ်က္အား ဗုဒၶဘာသာအား ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ျခင္းမွတ္စုမွ ထုတ္ႏုတ္တင္ျပပါသည္။
(၃၁)ဘုံ၌ရိွၾကကုန္ေသာ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါအားလုံး စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကုိယ္၏ က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံၾကပါေစေသာ၀္။
သာဓု….သာဓု…သာဓု။
တြင္လည္းဖတ္ရွဴ ႏိုင္ပါသည္ ။
---------------------------------------------------------------------------
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment