ဘ၀မွာ သံေ၀ဂရလြယ္ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ား

၁။ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တဲ့အခါ …
သာမန္အခ်ိ္န္မွာေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အရမ္းခင္မင္တဲ့လူေတြပါ။ ေဟးလား၀ါးလား၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၊ စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔တစ္ကယ့္ညီရင္းအစ္ကို အတိုင္းပါပဲ။

အဲ…ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ၿပီေဟ့ဆိုရင္.. သံေ၀ဂရစရာေတြအမ်ားႀကီးပဲ၊ ပတ္သက္မွာေၾကာက္လို႔ အေ၀းေရွာင္သြားတဲ့လူ၊ မသိမျမင္သလိုေနတဲ့လူ၊ ျပက္ရယ္ျပဳတဲ့လူ၊ ေရနစ္ခ်ိန္မွာ၀ါးကူထိုးတဲ့လူ၊ အခြင့္သာတုန္းမွာ လက္ႏိုက္တဲ့လူ စသည္စသည္ျဖင့္ေတြ႔ရတတ္ၿပီး တကယ္ကူညီတဲ့လူ ရိွတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ အေရအတြက္အားျဖင့္ သံေ၀ဂရစရာႀကီးပါ။

၂။ အႀကီးအက်ယ္ဖ်ားနာၿပီးတဲ့အခါ
သာမန္အခ်ိ္န္မွာ ဂုဏ္ေတြ အဆင့္အတန္းေတြ အမည္နာမေတြ မ်က္နာေတြ ပိုင္ဆိုင္မူေတြ ဟိုဟာအေရးႀကီးသလိုလို ဒီဟာပိုအေရးႀကီးသလိုလိုနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ဖ်ားနာၿပီေဟ့ဆိုရင္ က်န္းမာေရးထက္ ဘာမွအေရးမႀကီးပါလားဆိုတာ နားလည္သြားပါတယ္။

က်န္းမာေရးဆိုတာမ်ဳိးက သူ႔ကိုပိုင္ဆိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ဘာမွမဟုတ္သလို ခံစားရေပမဲ့ တကယ္ဆံုးရံူးသြားတဲ့အခါက်ရင္ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး သံေ၀ဂ ရစရာေတြႀကီးႀကီးပါ။

၃။ ရာထူးျပဳတ္က်သြားတဲ့အခါ
ရာထူး ဘုန္းမီးေနလ ထြန္းေတာက္စဥ္အခါက စည္ကားလိုက္တဲ့ အသိမိတ္ေဆြမ်ား၊
ေဆြမ်ဳိးသဂႍဟမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမ်ား၊ အိမ္မွာဆိုရင္လည္း ေဆြမ်ဳိးေတြက စံုလို႔၊ အခါႀကီးရက္ႀကီးမွာ ကန္ေတာ့လာတဲ့လူေတြဆို ကန္ေတာ့ဘို႔ အလွည့္နဲ႔ တန္းစီရတယ္။

ရုတ္တရက္ ရာထူးျပဳတ္သြားေတာ့ ဒီလူေတြအားလံုး ကိုယ့္ကိုေတြ႔ဖို႔ေတာင္ တေရွာင္ေရွာင္နဲ႔၊ အားလံုးမ်က္နာစိမ္းေတြလို။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေပးခဲ့ ကမ္းခဲ့ ကန္ေတာ့ခဲ့ အဘ အဘႀကီးလို႔ ႏူတ္မွ တဖြဖြ ေခၚခဲ့ ထူးခဲ့ တာေတြအားလံုးဟာ ရာထူးနဲ႔သာသက္ဆိုင္ၿပီး ငါဆိုတဲ့ လူသားအစစ္အမွန္က်ေတာ့ စဥ္းစားေလ သံေ၀ဂ ရစရာျဖစ္ေလပါပဲ။

၄။ ပင္စင္စားၿပီးသြားတဲ့အခါမွာလည္း
အရင္တုန္းက တပည့္အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ၊ ယုတ္ဆြအဆံုး အေပါင္းအသင္းေဟာင္းေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မသိမသာ စြန္႔႔႔ခြာလို႔ သြားႀကတာေတြ႕ရပါတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အရင္တုန္းက ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့ရတဲ့ ေလးစားၾကည္ညိုမူေတြ၊ ေနာက္လိုက္ေနာက္သား ေတြ၊ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္အစစ္အမွန္မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္လက္ထဲမွာရိွခဲ့တဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြပါကလား ဆိုၿပီး သံေ၀ဂ ယူစရာပါ။

၅ ။ ေသဆံုးခါနီးတဲ့အခါ
ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ တကယ္ ေသဆံုးတာ့မယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကို သိလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ မွားတာမွန္တာ၊ ေကာင္းတာဆိုးတာ၊ ဂုဏ္ရိွဂုဏ္မဲ့တာ၊ ပိုင္ဆုိင္တာ ဆံုးရံူးတာ ေတြအားလံုး ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွအက်ဳိးမရိွေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တဲ့လူေတြကို အနီးအနားမွာ ရိွေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္မုန္းခဲ့တဲ့လူေတြကိုလည္း ခြင့္လြတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ကို္ယ့္ကို ေစာ္ကားျပစ္မွားခဲ့တဲ့လူေတြကိုလည္း ခြင့္လြတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မထားတဲ့အေၾကာင္းေျပာသြားခ်င္ပါေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ .... ဘာမွေျပာလို႔မရေတာ့ပါဘူး။

သူမ်ားေဘးကေျပာေနတာေတြအားလံုးေတာ့ ၾကားေနရေသးတယ္။ ရွင္းရွင္းႀကီး သိေနေသးတယ္။

အမွန္ေတာ့ ေသခါနီးက်ရင္ ေနာင္တရစရာအမ်ားႀကီးပါ။

`တန္ဖိုးထားသင့္တာေတြကို တန္ဖိုးမထားခဲ့ဘူး၊ ႀကိဳးစားသင့္တာေတြကို ေကာင္းေကာင္းမႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ '

ေအာ္…ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
သံေ၀ဂ ရတာကလြဲလို႔ က်န္တာဘာမွမရပါ ။

https://muditar.blog.com
www.facebook.com/muditaralinnsayadaw/
www.facebook.com/muditaralinnsayadwdham
achannallive/ တြင္လည္းဖတ္႐ွဴႏိုင္ပါသည္ ။